Karolina to jedna z naszych podopiecznych. Przez ostatnie lata przebywała w Specjalnym Ośrodku Wychowawczym.
Wcześniej wychowywała się w rodzinie wielodzietnej. Niepełnosprawna intelektualnie matka nie potrafiła stanąć na wysokości zadania i poprawnie zaopiekować się swoimi dziećmi. Ojciec, alkoholik potrafił niepełnosprawność żony wykorzystywać w odpowiedni dla siebie sposób. Pił, bił, na świat przychodziły kolejne dzieci. Warunki do rozwoju — żadne. Jej przyszłość mogłaby wyglądać tak samo, jak matki.
Jednak Karolina znalazła się pod opieką Ośrodka. Wszystkiego musiała się uczyć od samego początku. Spojrzenia na samą siebie, poprawnego odczuwania postrzegania świata. Bycie podopieczną ośrodka zmieniało Jej życie. Nawet w tych prostych sytuacjach wyposażenie sal, sypialni, łazienek. Niby nic, a dla takich dziewcząt to zupełnie inny świat. Wyjścia do kina, teatru, na basen, wyjazdy na wycieczki organizowane przez placówkę, nauka w szkole i uzyskiwanie wysokich lokat dzięki wsparciu wychowawców i wolontariuszy, to wszystko pozwalało na zmiany w postrzeganiu zarówno siebie samej, jak i otaczającego świata.
Karolina ukończyła szkołę zawodową. Już drugą podczas pobytu w Ośrodku. Dzięki wsparciu z dotacji zostało wykonane, dla nas zupełnie prozaiczne, a dla Niej niesamowicie ważne, uzupełnienie i naprawienie uzębienia. Udało się również pomóc finansowo Karolinie, po zakończeniu szkoły w wynajęciu pokoju. Nie musiała zatem wracać do rodziny, czyli ojca – oprawcy. Dzięki uzyskanemu zawodowi dostała również pracę na osiedlu gdzie zamieszkała. Nie oznacza to, że teraz już nas nie obchodzi. Staramy się uczyć Karolę samodzielności. Jednak od lat mamy jedną zasadę – nigdy nie zostawiamy swoich absolwentek, zarówno bez pomocy materialnej (bo przecież muszą się nauczyć życia w trudnych warunkach ekonomicznych obecnego świata), jak i osobistej, ponieważ nam ufają.
Jeżeli nasze Stowarzyszenie mogłoby liczyć na finansowe wsparcie z dochodów z 1% podatkowego, to większość naszych wychowanek mieszkałaby w nieodpowiednich warunkach higieniczno – rehabilitacyjno – ekonomicznych i ostatecznie wróciłaby do swoich patologicznych środowisk.
Karolina dzięki takiemu wsparciu rozpoczęła swoją drogę do normalnego życia, wśród ludzi ze zdrowego środowiska społecznego.
Głównym celem Stowarzyszenia 
jest niesienie pomocy osobom, w szczególności, z niepełnosprawnością intelektualną, w tym działanie na rzecz wyrównywania szans osób z niepełnosprawnością intelektualną, tworzenie im lepszych warunków życia zarówno pod względem intelektualnym, jak i materialnym, przestrzegania wobec nich praw człowieka i prowadzenia ku aktywnemu uczestnictwu w życiu społecznym oraz wspieranie ich rodzin.
Renata Stępkowska